મૌન ભાષાની લિપી વાંચે જ છે,
વણ કહ્યે તે કૈંક તો બોલે જ છે.
આંખને અંધાપો આવે પણ બને,
બંધ આંખે દેખતા દેખે જ છે.
આપ અંદર ડૂબકી દઈ નિકળી
વાત સાચી જે કહી તે છે જ છે.
ભેદ હો કે ભરમ જે ઘુંટાય છે,
છેકવા ધરે જ તે છેકે જ છે.
ફરફરી વંટોળમાં વિધરાય જે,
દેહ તો નવસંસ્કરણ પામે જ છે.
શ્વાસમાં વિશ્વાસ હોવો જોઈએ,
આતમા તે ઊજળો રાખે જ છે.
-મનોજ શુક્લ.
No comments:
Post a Comment